جایگاه آمار و برنامه‌ریزی در مدیریت شهری
حسین عبدالله زاده
شهردار منطقه ۵
شـــرایط و وضـــعیت امروزه شهرها به ویژه کلان‌شهرها بسیار پیچیده و متغیر است که از لحاظ مدیریتی و بـــرنامه‌ریزی تلاش و همت مضاعفی طلب می‌کند. مدیران شهری امروز با مسائلی از جمله کمبود منابع، افزایش انتظارات و نیازهای مردمی، بافت‌های فرسوده شهری، ترافیک، آلودگی هوا، پیچیدگی‌های اجتماعی و کالبدی شهر و ... مواجه هستند. بنابراین آنچه مسلم است اینکه وضعیت و شرایط شهرهای امروزی نتیجه اجرای برنامه‌های قبلی است چنانچه نقص و ضعفی مشاهده می‌شود ناشی از ضعف در تدوین برنامه یا اجرای ناقص آن یا هردو مقوله فوق است. به هر حال تغییر و تحولات آینده بسیار زیاد و چشمگیر است که استفاده از ابزار و تکنیک‌های مناسب برنامه‌ریزی را می‌طلبد.
در این چهارچوب نقش داده‌های آماری و نحوه درست گردآوری آن‌ها که خود بنیادی‌ترین اصل برای برنامه‌ریزی است، تنها تعیین کاربری‌های اراضی و برنامه‌ریزی فضایی نیست بلکه نقش نوین آن عبارت است از فعال کردن، درگیر ساختن و هماهنگ کردن اقدامات گروه‌های متنوع شهری از طریق جهت‌دار کردن این فعالیت‌ها، چرا که برنامه‌ریزی اساسی‌ترین شاخص برای مدیریت قلمداد می‌شود. 3حلقه آمار و اطلاعات، برنامه‌ریزی و مدیریت از حلقه‌های توسعه محسوب می‌شود. به طوری که عصر ارتباطات و اطلاعات وقتی معنا می‌یابد که جمع‌آوری اطلاعات و داده‌ها به روز باشد و یکی از نکاتی که در برنامه‌ریزی هر سازمانی می‌توان به عنوان شاخص‌ترین اصل از آن یاد کرد این است که توسعه بدون برنامه‌ریزی و برنامه‌ریزی بدون آمار و اطلاعات تحقق پذیر
نیست .
آنچه برنامه‌ریزی را متمایز می‌سازد عبارت است از شیوه‌های گردآوری آمار و اطلاعات، تحلیل هدفمند و تعیین اهداف، مشارکت تصمیم‌سازان اصلی، تبیین و ارزیابی گزینه‌ها، بررسی تبعات آینده تصمیم‌ها و اقدامات کنونی و بیشتر از هرچیز دیگر تأکید بر اجرای موفقیت‌آمیز برنامه، از این‌رو برنامه‌ریز باید توجه خود را به آنچه که برای جامعه یا سازمان مهم است معطوف ساخته، چهارچوب برای مساعدت به تصمیم‌گیران در رویارویی با شرایط تغییر و تعیین اولویت‌ها در تخصیص منابع و فعالیت‌ها را فراهم سازد. آمار و برنامه‌ریزی، یکی از ابزارها و سازوکارهای بنیادی تحقق این مهم است.
بنابراین به نظر می‌رسد آنچه درباره برنامه‌ریزی و استفاده از ابزارهای آن در کلان‌شهرها به‌ویژه مشهد با توجه به تجارب قبلی باید به آن توجه کرد عبارت است از:
۱_ انجام طرح‌های آینده‌پژوهی شهری و تدوین برنامه‌های تخصصی و موضوعی مبتنی بر این مقوله.
۲_ با توجه به اجرا نکردن مدیریت واحد شهری تعریف برنامه‌های موضوعی شهری و الزام کلیه دستگاه‌های دخیل در امر مدیریت شهری برای مدیریت بهتر منابع.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
