گروه ورزش/شهرآرانیوز، تیم ملی والیبال ایران بالاخره از شکست‌های سریالی در لیگ ملت‌های ۲۰۲۱ خلاص شد و علی رغم همه تلاش به خرج داده در بازی آخر با آرژانتین، نتوانست شروع بدش را با پایانی خوش همراه کند!
شکست‌های سریالی پشت سر هم آنهم در جامعه‌ای کم طاقت و نتیجه خواه، کاسه صبر همه را لبریز کرد حتی آنانی که مدام شعار مخالف نتیجه گرایی و توجه به جوانان در تورنمنتی مثل لیگ ملت‌ها می‌دادند هم صدای شان درآمد.
در این میان استراتژی عجیب و غریب و ترکیب‌های گاه پرحرف و حدیث و متضاد سرمربی نامدار روسی بود که کار تحلیل را، حتی برای مدافعانش سخت کرد، چه رسد به مخالفانش که این روز‌ها تعدادشان سخت رو به فزونی است!
بازی‌های بی روحیه و بی انگیزه از بازی هشتم به بعد ملی پوشان و تصمیم‌های همراه با شک و تردید آلکنو در برخی از بازی‌های نزدیک و عبور از کنار برد‌هایی که می‌توانست کاهش دهنده انتقادات باشد، در نهایت سبب ساز هجمه‌ای سنگین بر علیه خودش و در نهایت باعث نوعی ناامیدی در میان اهالی والیبال و هم در میان مردم شد. هر چند مطمئنا خود آلکنو حتما نظر دیگری در مورد مدل و شیوه و روش‌هایش برای شناخت هر چه بیشتر بازیکنانش دارد. خصوصا اینکه از حضورش در والیبال ایران نیز بیش از دو ماه نگذشته و او هم بدش نمی‌آمد در کنار بکارگیری ترکیب‌های مختلف به نتایج مطلوب تری می‌رسید.
البته باید قبول کنیم و این واقعیت را هم بپذیریم که والیبال ما خیلی دیر به فکر جبران سال‌های از دست رفته در ایجاد تغییر نسل و آن هم درست در آستانه بازی‌های المپیک افتاد و تنها تیمی هم از جمع ۱۲ تیم حاضر در توکیو بود که سرمربی اش را پس از صعود به المپیک برکنار و به دست یک سرمربی جدید سپرد. در حالی که رقبای ما و کشور‌های صاحب والیبال همواره تغییر نسل را به پایان المپیک‌ها موکول می‌کنند و به تدریج و با برنامه، این مسیر سخت را در یک فرآیند تعریف شده با زمان بندی مناسب، پیش می‌برند نه در سال المپیک و چند ماه مانده به این بازی‌ها آنهم در شرایطی که رئیس فدراسیون از حضور در بین چهار تیم برتر این رقایت ها سخن گفته است.