به گزارش شهرآرانیوز، «نگاریدن» در فرهنگ لغات فارسی به معنای نقاشی‌کردن و «نگار» به‌معنای نقش است و «نگارگری» در حقیقت همان (نقاشی به سبک ایرانی) است. نگارگری، دارای اصول و قوانینی است که آن را از نقاشی‌های اروپایی و مینیاتور متمایز می‌کند. گاهی نگارگری به‌اشتباه مینیاتور خوانده می‌شود. مینیاتور واژه‌ای فرانسوی است و به هنرهای ظریف قرون وسطی گفته می‌شود که با نگارگری متفاوت است.
نگارگری ایرانی به نقاشی‌هایی گفته می‌شود که حاصل خیالات و رؤیاپردازی‌های هنرمند و سِیرکردن روح او در عالم معناست؛ هنرمند سعی می‌کند تا با گشتن در عالم معنا، آنچه را با روح خویش لمس می‌کند به تصویر کشد. با این مقدمه به سراغ نمایشگاه «نگاره‌های ماندگار» رفتیم که این روز‌ها در موزه بزرگ خراسان در حال برگزاری است و با شهره بقایی، نگارگر خراسانی، به گفتگو پرداختیم.
شهره بقایی درباره برگزاری نمایشگاه‌های نگارگری اظهار کرد: ما هرساله نمایشگاهی با مضمون نگارگری برگزار می‌کنیم. در سال ۱۴۰۱، اولین نمایشگاه گروهی، پژوهشی و هنری را در سطح کشور در موزه بزرگ خراسان برگزار کردیم.
وی افزود: با همت ۲۰ هنرجو هنرستان صیرفی در رشته نگارگری، این نمایشگاه برگزار شد. در این رویداد هر هنرمند ۳ اثر برای نمایشگاه آماده کرده است.
این هنرمند خاطرنشان کرد: همان‌طورکه می‌دانید موزه‌ها بیشتر آثار هنرمندان برجسته و اساتید را نمایش می‌دهند اما به دلیل قوی‌بودن و تمیزبودن قلم این هنرجوها، برای بار دوم مجوز برگزاری نمایشگاه در موزه بزرگ خراسان داده شد.
این نگارگر تصریح کرد: نگارگری شاخه‌های متفاوتی دارد. یکی از شاخه‌های آن «مثنی‌سازی» بوده که تمامی آثار این نمایشگاه به شیوه مثنی نگارگری شده است. ریشه کلمه مثنی، از کلمه ثانی می‌آید یعنی دومین اثر از اثر اصلی است. آثار اصلی مربوط به نگارگری‌های دوره صفویه بوده که توسط اساتید آن دوره کشیده شده است.
این هنرمند گفت: در ابتدا، هنرجویان این آثار را پیدا و خالق اثر را شناسایی کردند و بر اساس آن مثنی‌برداری کردند. لازمه مثنی‌برداری این است که باید به اصل اثر وفادار باشند. به عبارت دیگر با ترکیب رنگ کاملاً آشنا باشند که بتوانند عین‌به‌عین رنگ را بسازند و تمام تکنیک‌ها را رعایت کنند.
وی اظهار کرد: اثر اول هنرجویان در این نمایشگاه، مثنی‌سازی تک‌رنگ است و بر روی چهره‌ها تمرکز شده است. در اثر دوم و سوم این هنرجویان، تفاوت قلم و پیشرفتی که داشتند، مشهود است.
نگارگری، هنری در مسیر انقراض
این نگارگر بیان کرد: با توجه به اینکه نگارگری هنر اصیل ایرانی است، باید درمورد این هنر عرق ملی داشته باشیم؛ اما این هنر مظلوم واقع شده است و نیاز به حمایت بیشتری دارد. هدف اصلی من در برگزاری نمایشگاه‌های نگارگری، احیا و ارتقای هنر نگارگری است. وظیفه ما این است که مخاطب را با این هنر آشنا کنیم و نسل جدید را با این هنر آشتی دهیم.
یگانه محمد‌پور، هنرجوی نمایشگاه نگاره‌های ماندگار، گفت: تابلوی من اثر قاسم‌علی چهره‌گشاست. به دلیل اینکه چهره‌ها را بسیار دقیق می‌کشید، لقب «چهره‌گشا» را به او دادند. او یکی از شاگردان کمال‌الدین بهزاد بوده و این نقاشی درباره مهمانی زلیخاست.
وی ادامه داد: در ابتدا من با این هنر آشنایی نداشتم، اما بعد از تحقیقات، به این رشته علاقه‌مند شدم. هدف من این است که این هنر را در کنار کارم ادامه دهم.
حنانه عباس‌پور، یکی دیگر از هنرجویان نمایشگاه نگاره‌های ماندگار، تصریح کرد: اثر اصلی مربوط به سده ۱۱ هجری‌قمری بوده که موضوع آن «رستم و فیل سپید» است و در کاخ گلستان نگهداری می‌شود.
وی بیان کرد: من به رشته نگارگری علاقه وافری دارم و هدفم این است در آینده نزدیک نمایشگاه اختصاصی خودم را برگزار کنم.
علاقه‌مندان به هنر نگارگری می‌توانند تا ۲۰ اردیبهشت‌ماه از ساعت ۹ الی ۱۳ از این نمایشگاه که در موزه خراسان واقع در بوستان کوهسنگی در حال برگزاری است، دیدن کنند.