سید محمدرضا هاشمی | شهرآرانیوز؛ پدر و عموهای من هرکدامشان یک کنج مشخص در حرم امام رضا(ع) دارند. پدرم جایی در «بالای سرحضرت»، عمویم جایی در «دارالولایه» اما من چند گوشه مخصوص به خودم در حرم دارم و به تناسب حالم آنجا می نشینم.
بچه که بودم با مادر می رفتیم حرم.وقتی به قصد زیارت ضریح از ورودی زنانه وارد می شدیم و من همان طور که محو تماشای آینه کاری ها و کاشی کاری ها بودم، صدای روضه مردی خوش صدا در گوشم می پیچید که می خواند: «ما نه اینجا ز پی حشمت و جا ه آمده ایم/ از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم»
حالا که بزرگ تر شده ام و ورودم به آن بخش از حرم که مخصوص خانم هاست ممنوع شده، می روم در نزدیک ترین نقطه با محلی که آن روضه خوان می نشست؛ می ایستم چشمانم را می بندم و ذهنم پرواز می کند به آن روزها. شعری که آن بنده خدا می خواند مهم ترین دلیل برای حضور مهاجران افغانستانی در مشهد است.
هرچند که مهاجران در طول این سال ها تغییرات زیادی در سبک زندگی خود ایجاد کرده اند، اما در سنت های عزاداری شان در دهه اول محرم تغییری ایجاد نشده . و آیین های کهن حفظ شده است. «علم کِشی» در شب هفت محرم به یاد و نام «ابوالفضل عباس (ع)» یکی از مهم ترین این سنت هاست.
ببینید: مراسم «علم کشی» مهاجران افغانستانی در مشهد
صبح روز ششم عده ای از بزرگ ترهای هیئت دور هم جمع می شوند، پارچه های رنگی و دیگر لوازم علم را می آورند و درحالی که روضه آقا ابوالفضل عباس(ع) خوانده می شود علم بسته می شود. علم نماد ایستادگی و شجاعت آقا قمر بنی هاشم است. مردی که در کربلا امید بچه های حرم بود و حالا سال هاست که ارادتمندان خاندان اهل بیت با واسطه کردن نام ایشان از خدا حاجت خود را می گیرند.
عزاداران افغانستانی شب هفت محرم با احترام خاصی علم را وارد هیئت می کنند و همه به احترام صاحب علم از جا بلند می شوند. علم در حرم هم یک کنج مشخص دارد. هیئت ها ظهر عاشورا در صحن انقلاب دور هم جمع می شوند و تا همین چند سال قبل که ورود علم به حرم آزاد بود هر هیئتی با علم خود به حرم می آمد و عزاداران دور علم می خواندند:
ای اهل حرم میر و علم دار نیامد
علم کشی مهاجران افغانستانی در مشهد- سال ۱۳۹۸