آزاده چشمه سنگی

سیدجواد آن قدر آمد و رفت و خواند و نوشت تا در میانه دهه ۳۰ شمسی به تهران سفر کرد و پس از اقامت در اتاقی کوچک، خود نیز به جرگه استادان زمانه اش پیوست و در مدرسه مروی تهران شروع به تدریس کرد.

در روزگاری که هنوز خبری از عکاسی دیجیتال نبود، محمدباقر اوحدی با دوربین آنالوگ، عکس‌های پاناروما می‌گرفت.

زنده‌یاد محمدرضا رحمانی با نام هنری مهرداد اوستا از نویسندگان و شاعران بی‌بدیل قرن گذشته بود.

آن کسی که هربار قرائت نسخه قدیمی و دشوار خمسه نظامی را برعهده داشت، احمد گلچین بود. جوانی محجوب و مستعد که اضطرابش را در میان تحسین و تشویق حضار پنهان می‌کرد و گاه با اشعار تازه، پیشکسوتان جمع را بر سر ذوق می‌آورد.

او که از روزگار نوجوانی در فضای هنرمندپرور زادگاه خود مشهد با حمایت برادرش مجید حامد با دنیای تئاتر آشنا شده بود، اولین بار تیر سال ۱۳۵۵ در سن چهارده سالگی لذت بازی برابر تماشاگران را با نمایش «بازی ها» تجربه کرد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی برای تحصیل در دانشسرای هنر به تهران رفت، اما با انحلال دانشسرا به مشهد برگشت و نخستین نمایشنامه خود را با عنوان «خسرالدنیا و الاخره» قلم زد.

درست در زمانی که هنوز فضای مجازی به عنوان یک واژگان در سطح جهانی ناشناخته به نظر می‌رسید و کمتر کسی گمان کرد در مدتی کوتاه زندگی مردم جهان به موجب آن متحول شود، دکتر جلالی با مقاله ای، از ورود به دوران چهارم تحولات زندگی بشری خبر می‌داد.

هنگامی که محمدجواد دوازده سال بیشتر نداشت، رخت یتیمی به تن کرد و در فقدان حضور گرم پدر، مسیر علم و دانش را در پیش گرفت. آن روز‌ها علمایی، چون میرزاعلی خلخالی، سید عرب، علی شهیدی و. از جمله عالمان بنام همدان بودند که محمدجوادِ نوجوان، فقه و اصول و فلسفه را از محضر آن‌ها فرامی گرفت.

شهلا ناظریان در طول شش دهه فعالیت در رشته دوبلاژ بار‌ها به جای بسیاری از بازیگران بزرگ جهان از جمله اینگرید برگمن، لورن باکال، سوفیا لورن، دایان کیتون، راکوئل ولش و الیزابت تیلور گویندگی کرد.

هنگامی که تولیت مسجد گوهرشاد در جست وجوی معمار شایسته‌ای برای انجام پروژه نوسازی بود، در کارنامه کاری عباس آفرنده، مسئولیت معاونت شهرداری مشهد و ریاست اداره نوسازی و توسعه و تعمیر مدرسه‌های خراسان نیز به چشم می‌خورد. به این ترتیب عباس آفرنده با حضور در مسجد گوهرشاد و بررسی اولیه و ارزیابی‌های دقیق، نتیجه را اعلام کرد.

یادی از دکتر محمدتقی صراف شیرازی، استاد پیشکسوت پزشکی اطفال مشهد که چهارسال پیش در چنین روزی درگذشت